دل من خیلی وقته که اینجا تنهاست
داره پرپر میزنه تو باغ دیگست
دارم از غصه میمرم
دردمو به کی بگم من
دارم از اینجا میرم
من دارم اینجا میمرم
کاش باورت بشه تو
که دیگه
جونی برام نمونده اینجا
کاشکی اینبار باورت بشه تو
که دیگه از زندگی سیرم
آره من دیگه بد جور بریدم
دیگه به آخر خط رسیدم
نمیدونم چرا نمی شنوی تو صدامو
نمیدونم چرا نمی بینی تو گریه هامو
نمی دونم که چکار کنم من
آخه اینجا زندگی سخته
دل آدماش از آهن و سنگه
خدایا برس به دادم که من فقط تو رو دارم
که من دارم میمیرم
من دارم میرم از اینجا
قلبمو شکوندن آدمای اینجا
صدامو بریدن آدمای اینجا
کاش باورت بشه احساس غریبم
که دیگه من یه اسیرم
پرنده ای که تو قفس اسیره
دیگه از زندگی سیره
دیگه براش توی باغ باشه یا تو کنج هونه
براش فرقی نداره
اون دیگه تو قفس اسیره
حالا منم اسیرم
دیگه از زندگی سیرم
کی به داد من می رسه
خدایا تو برس به دادم
که من فقط تو رو دارم.
این شعر رو خودم دیروز نوشتم
لطفا به من کمک کنین تا بهتر بنویسم.
سلام
شعر خیلی قشنگی بود
سامره برای بار دو هزار و پانصد و یکم می گم.
من پارسال کنکور دادم و الانم ترم دوم دانشگاه هستم.
نمی دونم چرا کنکوری ها به دیگرانم به چشم کنکوری نگاه می کنن؟!
به خدا برات دعا می کنم اون رشته ای که از ته قلب دوست داری قبول شی اونم هر دانشگاهی که دوست داری.
کم پیدایی؟ نکنه داری می خونی شدید؟
عید و فراموش نکن. بهش می گن دوران طلایی!
سلام عرض میکنم خدمت شما دوست عزیز
بهتون تبریک میگم وبلاگ جالبی دارید . مطالب بی نظیری هم گذاشتید .
مخصوصا دستنوشته هاتون . ادامه بدبد عالیه .
اگه دوست داشتید به کلبه حقیرانه ی منم سری بزنید خوشحال میشم .
دوستار شما کمال
سلام به روی ماهت به اون قلب کوچیک و پر مهرت منم خوندم شعراتو