اشک عاشق

یا حق

قطره دلش دریا می خواست،خیلی وقت بود که به خداگفته بود.

هر بار خدا می گفت:از قطره تا دریا شدن راهی است بس طولانی، راهی از رنج ، عشق وصبوری

هر قطره را لیاقت دریا شدن نیست.

قطره عبور کرد و گذشت . قطره پشت سر گذاشت .

قطره ایستاد و منجمد شد .قطره روان شد و راه افتاد . قطره از دست داد و به آسمان رفت هربار چیزی از

رنج و عشق و صبوری آموخت .

تا روزی که خدا گفت : امروز روز توست .

روز دریا شدن.خدا قطره را به دریا رساند.

قطره طعم دریا را چشید،طعم دریا شدن را.

اما.......روزی قطره به خدا گفت : از دریا بزرگتر آری از دریا بزرگتر هم هست؟

خدا گفت: هست.

قطره گفت پس من آن میخواهم.

بزرگترین را بی نهایت را.

خدا قطره را برداشت و در قلب آدمی گذاشت

و گفت اینجا بی نهایت است.

آدم عاشق بود .دنبال کلمه ای می گشت تا عشق را توی آن بریزد.

اما هیچ کلمه ای توان سنگینی عشق را نداشت ،آدم همه ی عشقش را توی یک قطره ریخت.

قطره از قلب عاشق عبور کرد وقتی از چشم عاشق چکید.

خدا گفت:

حالا تو بی نهایتی،چون عکس من در اشک عاشق است.